Sagan um týnda soninn er þriðja dæmisaga Jesú um kærleika til syndara og útilokunarstefnu faríseanna. Sagan fjallar um ævintýragjarnan ungan mann sem fór fram á fyrirframgreiddan arf frá pabba sínum. Hann fékk arfinn greiddan, skellti sér til útlanda og skemmti sér vel. Litla veislan! Allt þar til peningarnir kláruðust og hann neyddist til að fá sér vinnu. Hann fékk loks starf sem fólst í því að gæta svína en hann var orðinn svo hungraður að helst af öllu vildi hann gæða sér á ruslinu sem svínunum var boðið uppá. Það var öllum sama um hann og hvernig honum leið. Dýpra gat hann varla sokkið. Hann hugsaði heim og minntist starfsfólks föður síns sem hafði það bara mjög gott. Hann freistaði þess að fá að starfa sem vinnumaður pabba síns. Þegar pabbi hans sá týnda soninn í fjarska, hljóp hann á móti honum, tók utan um hann og kyssti. Því næst hélt hann honum glæsilega veislu. Eldri bróðurnum var misboðið, sá yngri átti þetta ekki skilið. Eldri bróðirinn var eiginlega sá sem átti að fá veislu, það var hann sem var trúfastur. Hann taldi sig betri en aðra. Pabbanum var ekki snúið, yngri bróðirinn var endurheimtur. Syndarinn sem villst hefur úr húsi föður síns á alltaf afturkvæmt til hins umburðarlynda og kærleiksríka Guðs. Eins og pabbinn í sögunni hélt syni sínum veislu mun Jesús bjóða öllum sem það kjósa, að borða með sér í ríki sínu þegar öllu lýkur. Þetta er bara spurning um okkar eigið hjarta.